The one and only Erroll Garner (1921 - 1977), appearing on two consecutive airings of the legendary BBC TV show Jazz 625 circa 1964, accompanied by Eddie Calhoun on bass and Kelly Martin on drums. Host is Steve Race as always -- this is jazz with a broad grin.
Part I
Just One of Those Things
Dreamy
What Is This Thing Called Love
Spring Is Here/It Might Well Be Spring
Lover
Laura
Sonny Boy
Erroll's Theme
PartII
Honeysuckle Rose
No More Shadows
Mombo Erroll
Penthouse Serenade
Jeannine
On The Street Where You Live/I Could Have Danced All Night
All Yours
The Lady Is A Tramp
Erroll's Theme
Δώσε απόλαυση στο κοινό(The sound of Jazz)
ReplyDeleteΤι βλέπω mike
Artt Frank αυτοπροσώπως ???
(Naftali2)
Mike είπαμε να τους φλομώσεις στο stage…….
ReplyDelete- 4 αναρτήσεις by delta_mike στην πρώτη σελίδα της jazz (Sort by Date)
gnik
ReplyDeleteτο Sound Of Jazz είχε ξαναμπεί στο μπλογκ με λινκς των κομματιών στο youtube, αφότου αυτό μας τελείωσε το ανέβασα εκ νέου στο stage6 και λινκάρισα εκεί το σχετικό ποστ του μπλογκ - σε κάθε περίπτωση είναι κορυφαίο, μην το χάσεις με τίποτα!
όσον αφορά τον Arrt Frank, έχει γίνει διεθνές επεισόδιο με την διαγραφή μου από το youtube.
ο καλός μου φίλος από εκεί NAFTALI στο μπλογκ του οποίου παραπέμπω, συγγραφέας και τζαζ κιθαρίστας, ανέβασε ένα ποστ κατηγορώντας ευθέως το Chet Baker Foundation ότι βλακωδώς κινήθηκαν κατά του youtube με αφορμή τα βίντεο του Chet που είχα ανεβάσει εκεί. Ο Frrank απάντησε εκ μέρους του Foundation λέγοντας ότι το εν λόγω Foundation που εδρεύει στην Οκλαχόμα, γενέτειρα του Chet και είναι (κατ' αυτόν) το μόνο νόμιμο Chet Baker Foundation, ουδέποτε κινήθηκε κατά του youtube, προς επίρρωσιν έβαλαν και σχετική ανακοίνωση την οποία υπογράφει ο γιός του Chet και πρόεδρος του ιδρύματος στο site τους εδώ
από μία ανταλλαγή mails την οποία είχαν την καλωσύνη να προωθήσουν στον Naftali προκύπτει ότι υπάρχει και άλλο Chet Baker Foundation στο Τορόντο του Καναδά το οποίο ελέγχει η χήρα του (κατ' αυτούς μη νόμιμο) - η συνέχεια στο μπλογκ του nafatli...
Kαλησπέρα (και καληνύχτα)!
ReplyDeleteΤ'άκουσα νωρίτερα, αλλά δεν πρόφτασα να σου γράψω εντυπώσεις. Ωραίος ο Garner (κι όλη η ομάδα). Αλλά ο Ζawinul είναι αλλιώς (για μένα...).
Η ιστορία με τον Chet Baker σχεδόν διασκεδαστική, λέω εγώ (απ' έξω ούσα). Μοιάζει κλασική ιστορία συζύγου-τέκνων που τσακώνονται πάνω από το έργο του μακαρίτη-συγκινητικότατο... [αστειεύομαι]
:)
καλημέρα Αθανασία!
ReplyDeleteδιαφωνώ με τέτοιου είδους συγκρίσεις, ο καθένας εκ των δύο αυτών γιγάντων ήταν κορυφαίος στο είδος του (και στην εποχή του), μην ξεχνάμε ότι ο Garner είναι μουσικός της δεκαετίας του '40 ενώ ο Zawinul του '60 - εξ άλλου όπως είπε και ο πολύς Dizzy Gillespie σε όσους (άδικα) κατηγορούσαν τον Louis Armstrong ως λακέ των λευκών (uncletomming), "no him, no me!" ...
όσο γιά την ιστορία με το youtube διάβασε εξελίξεις στο μπλογκ του nafatli, έχει πλάκα (και γράφει έξοχα)...
Καλημέρα σου!
ReplyDeleteΔεν είναι σύγκριση, αλλά εντελώς προσωπική προτίμηση. :)
εννοείται αυτό, εξ άλλου de gustibus et jazzibus non est disputandum :)
ReplyDelete